پشت خرمن های گندم

لای بازوهای بید

آفتاب زرد کم کم رو نهفت

بر سر گیسوی گندمزارها

بوسه ی بدرود تابستان شکفت

از تو بود ای چشمه ی جوشان تابستان گرم

گر به هر سو خوشه ها جوشید و خرمن ها رسید. 

از تو بود از گرمیِ آغوش تو

هر گلی خندید و هر برگی دمید

این همه شهد و شکر از سینه ی پر شور توست

در دل ذرات هستی نور توست

مستیِ ما از طلائی خوشه ی انگور توست

راستی را بوسه ی تو بوسه ی بدرود بود ؟

بسته شد آغوش تابستان ؟ خدایا زود بود.

" فریدون مشیری

درود بر شما. روز خوش , ایام به کام.