الا ای نوگل بستان به گلشن شاد و خندان باش
علیرغم غم دورران , چکاوک در گلستان باش
صبا آور پیامی زان گلِ خندان و خوش گفتار
اگر دریا شود جانان , تو ابر نو بهاران باش
ظواهر را رها کن , سیرتی نیکو نمایان کن
محبت چون شقایق پیشه کن با عشق , شادان باش
دلی در سینه دارم راز دارِ خاطراتی خوش
قلم ! وقت نوشتن راز دارِ سِرِّ یاران باش
یگانه خصلت نیکوی هر کس راز داری باد
بسان جعفری سنگ صبورِ گلعذاران باش.