در انتظار فردا چه نشسته ای ؟ مگر امروز فردائی نیست که دیروز در انتظارش بودی ؟
ما انسانِ نتظارهای بیپایانیم؛
انسانِ چنگزده به شب در رخوت بیخوابی،
انسانِ در گریز از تنهایی و پناه برده به تنهایی،
هر روز را به صبح روز بعد واگذار میکنیم.
ما انسانِ تعویقایم؛
انسانِ به تعویق افتاده در آرزوها، آرزوهایی که پوسیدهاند مثل زنجیرهای تاریکی.
درکد بر شما. روز خوش. ایام به کام.