رفتی و رفتن تو آتش نهاد بر دل

اِنّاِلِله وَ اِنّا اِلَیهِ راجَعون
رفتی و رفتن تو آتش نهاد بر دل
از کاروان جه مانَد جز آتشی به منزل
************
یاران چه غریبانه رفتند از این خانه

با قلبی سرشار از اندوه و درد , خبر درگذشت دوستی مشفق و یاری دیرین زنده یاد آقای. "اسدالله صمدی " دبیر ارزشمند و ممتاز دبیرستان های گلپایگان را در فضای مجازی دریافت کردم.

استادی آگاه و دلسوز و مسؤلیت پذیر با دانشی سرشار در علوم اجتماعی و تاریخ که شمع گونه سوخت و عمر پر ثمر خویش را در راه دانش و آگاهیِ جوانان این خطه ی دانش پرور به پایان رساند و به دیدار معبودش شتافت . اکنون که این خامه بر این نامه می گرید ,چه طاقت فرساست که انسان در سوگ از دست دادن رفیق 60 ساله اش مطلب بنویسد .
با قلبی شکسته و چشمانی اشکبار
فقدان این عزیز سفر کرده را به همسر گرامی , فرزندان وفادار , جامعه ی فرهنگیان , شاگردان ایشان و عموم بستگان تسلیت می گوییم.
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است در جریده ی عالم.دوام ما .

نسیم آسا از این صحرا گذشتیم

سبک رفتار و بی پروا گذشتیم

چو ناف آهوان صد پاره ی جان
بیفکندیم و از هر جا گذشتیم

غبارى نیست بر دامان همت
از این صحرا بسى بالا گذشتیم

به چشم ما کنون هر زشت زیباست
چو از هر زشت و هر زیبا گذشتیم

بپاى کوشش از دیروز و امروز
گذر کردیم و از فردا گذشتیم

گریزان از بر سودابه ى دهر
سیاوش وار از آذرها گذشتیم

علی اکبر  جعفری

.

کنون در کوى ناپیدا خرامیم
چو از این صورت پیدا گذشتیم

 رشید از ما مجو نام و نشانى
که از سر منزل عنقا گذشتیم